Spiegeltje aan de wand

Misschien is het jullie al opgevallen, maar Yannick en Ezra zijn als twee druppels water. En je zou kunnen zeggen dat het enkel hun korte neus, de kleur van hun huid of het vooruitstekend buikje is, maar het gaat veel, héél veel verder dan dat. Zo ver zelfs dat ik een beetje jaloers word wanneer we weer een eigenschap van Ezra ontdekken dat ikzelf niet bezit, maar Yannick des te meer.

Yannick kan de liefste man ter wereld zijn. Hij draagt mij op handen.

Ezra ook.

Yannick maakt mensen graag aan het lachen. Het liefst met de volumeknop op luid(st).

Ezra ook.

Yannick heeft een onmiskenbaar gevoel voor drama. Dat soms al eens de bovenhand neemt.

Ezra ook.

Yannick lust heel graag kaas. En snoep en eigenlijk alles wat zoet is.

Ezra ook. Zo graag zelfs dat hun gevoelige darmen vaak het onderspit moeten delven. Met alle gevolgen vandien. In de pot én in de pamper.

Yannick is nogal lui. Of gemakzuchtig.

Ezra ook (‘Mama, popje zwaar. Mama dragen’).

Yannick doet graag zijn eigen zin. Neemt advies aan, maar enkel wanneer ik al mijn ninja-manipulatie skills in de strijd gooi. Ezra ook.

Yannick is ongeduldig.

Ezra ook.

Yannick houdt me altijd aan mijn beloftes. Want beloofd is beloofd.

Ezra ook.

Yannick is streng. Het is zwart of wit. Kindjes moeten luisteren.

Ezra doet dit niet.

Papa is de baas.

Ezra ook.

Je ziet waarschijnlijk wel waar ik naartoe wil. Papa en Ezra botsen. Dagelijks. Niet omdat er geen liefde is tussen die twee. Integendeel zelfs. Maar omdat het moeilijk samenleven is met een kopie van jezelf. Het is een beetje zoals voorbij een spiegel wandelen waar je niet wist dat er een was. En er heel hard van schrikken. Omdat je niet zou verwachten dat er iemand zou staan en je jezelf op dat moment meestal niet van je beste kant laat zien.

Yannick worstelt hier steeds vaker mee. Raakt gefrustreerd en zelfs wat moedeloos. Zou het niet net gemakkelijker moeten zijn om op te voeden wat zo hard op jou lijkt?

Maar hoe kan je streng zijn voor iemand die dat niet op die manier wil aanvaarden? Wie is baas boven baas?

De formule voor perfect gebalanceerde harmonie tussen papa en Ezra hebben we nog niet gevonden. Misschien vinden we dat zelfs nooit. Maar volgens mij is het exact hoe het zou moeten zijn.

Yannick kent Ezra’s trekjes als geen ander. De talenten, de werkpunten. Zal altijd beter dan wie ook begrijpen wat er in zijn hoofdje speelt. Kan hem door alle stadia van zijn ontwikkeling loodsen. Met een vastberadenheid waar Ezra naar zal opkijken.

Ik twijfel hier geen seconde aan.

Papa heeft het immers allemaal al een keertje gedaan en hij is een geweldig man gebleken.

Enya