Mijn mama is niet gevaccineerd

Mijn naam is Ezra. Ik ben 4 jaar oud en ik word later brandweerman.

Ik speel graag met mijn vriendjes op school. Vooral die stoere jongens van de lagere school. Wat kijk ik naar hen op! Maar de laatste tijd mag ik alleen nog maar met hen spelen in de nabewaking. Ik begrijp niet goed waarom. Iets met een corona of zo.

Tijdens het weekend plant mijn mama vaak heel veel leuke dingen. De binnenspeeltuin, een keertje naar Mc Donalds met mijn vriendje, naar Plopsa Indoor Hasselt, naar de dierentuin, naar de cinema, naar mijn favoriete ontbijtbar met véél cornflakes, naar het shoppingcenter waar die leuke speeltuigen staan en ik elke keer een ijsje krijg. We gingen zelfs een keertje naar een groot dinosaurus museum. Heel cool. Maar de laatste tijd blijven we vaak thuis. Af en toe gaan we wel een keer wandelen of naar de speeltuin. Maar 't is zo koud. Zeker voor mijn baby broer. Die kan nog niet spelen en wandelen, zie je. Die zit gewoon stil in zijn buggy. En als je stil zit, heb je het snel koud. Dat zegt mama.

Als ik vraag of we nog eens naar de Mc Donalds gaan of eindelijk naar het circus dichtbij mijn nichtje, zegt mijn mama altijd "later een keer, lieverd". Maar nooit maken we een concreet afspraakje en wordt het op mijn kalender geschreven. Ik begrijp niet goed waarom. Iets met een corona of zo.

Mama en papa zeggen soms dat we iets niet mogen van de baas van België. Dat het maar eventjes is en dat het binnenkort wel terug mag. Maar dat zeggen ze nu al lang. Eigenlijk zo lang ik mij dat kan herinneren. Ik heb al gevraagd waarom we de baas van België niet even kunnen opbellen. Hem even vragen of Plopsaland niet voor één dagje weer open mag. Dat ik heel braaf zal zijn en flink zal luisteren. Maar mama heeft zijn telefoonnummer niet.

Vroeger gingen mama en papa soms eens weg als het donker was, zonder mij. Dan kwam mijn babysit. Die vind ik heel erg lief. Samen maakten we dan puzzels en liet ik trots al mijn nieuwe speelgoed zien. Ik mocht vaak ook iets langer opblijven. Joepie! Maar nu ik erover nadenk, is dat ook al even geleden. Ik begrijp niet goed waarom. Iets met een corona of zo.

Soms hoor ik mama en papa praten. Met hun grote-mensen-stem. Dan lijkt het wel of mama boos is. Niet op papa, maar op iets anders. Misschien op mij? Of op mijn broer? Ik weet het niet. Ik begrijp niet goed wat ze zeggen. Het gaat zo snel en ze gebruiken veel moeilijke woorden. Soms probeer ik mee te praten en stel ik een vraag. Want ik wil graag begrijpen waarom mama er zo boos uitziet. Mama en papa zeggen dan dat ik maar even verder moet spelen en noemen mij dan een "luistervink". Wat is een luistervink?

De laatste tijd is mama vaak moe. En als mama moe is, dan is ze snel boos. Ik doe zo hard mijn best, maar soms doe ik iets fout, vergeet ik iets of luister ik niet goed. Vroeger zou mama mij hebben verteld dat het anders ook kon. Dat ik ook wel hulp mocht vragen. Nu wordt ze boos. En roept ze zo. Als mama roept, dan schrik ik en word ik verdrietig. Soms ween ik en weent zij ook. En dan knuffelt mama mij. Gelukkig wilt ze wel altijd weer vriend zijn als ik dat vraag.

Dit weekend was Sinterklaas in ons dorp. Dat weet ik door de poster die bij de bloemenwinkel aan het raam hing. Ik wilde heel graag dag gaan zeggen. Echt héél graag. Om mijn brief af te geven en een handje te geven aan zijn pieten. Maar mama was vergeten een ticket te kopen. En dus kon ik niet gaan. Hopelijk denkt de Sint niet dat ik hem vergeten ben. Hopelijk brengt hij ook mij een cadeautje op pakjesavond.

Mijn naam is Ezra. Mijn mama is niet gevaccineerd.

Heeft iemand het telefoonnummer van de baas van België? Misschien wilt hij met mij eens Facetimen. Misschien weet hij wel wat een corona is.