De onpopulaire mening van een Millennial

Oké, here it goes. Ik heb een onpopulaire mening wat betreft de Covid-19 epidemie. En temidden van stijgende besmettingscijfers, doorbraak infecties en aan de vooravond van een nieuw overlegcomité, is de timing misschien ook onpopulair. En toch...

De reden waarom ik twee jaar geleden begon met bloggen, was in de eerste plaats voor mezelf. Schrijven helpt me mijn chaotisch brein te ordenen, mijn gevoelens en gedachten te begrijpen en bovendien werkte het helend om te delen. Tegelijk wilde ik taboes doorbreken. Een stem zijn voor anderen die misschien wel hetzelfde voelen maar niet durven spreken. Om iets te kunnen betekenen voor een andere mama (of papa) die zich eenzaam voelt.

De laatste tijd voel ik me weer heel eenzaam. Eenzaam in mijn overtuiging. En ik voel dat ik nood heb om dit te zeggen, mezelf te uiten. Om gelijkgestemden te vinden of om een gesprek aan te gaan met iemand met een andere mening dan mezelf. Beide doelen, helemaal prima.

Dit weekend ging ik naar de voorstelling van Tegenwind in de K. Elizabethzaal in Antwerpen. Samen met ongeveer 1500 anderen, luisterde ik naar de meningen van zes wetenschappers, stuk voor stuk met een indrukwekkende cv in hun eigen vakdomein, maar met een andere visie op hetgeen zich nu afspeelt dan de huidige regering en hun experten. Ik had hoge verwachtingen, niet alleen over de inhoud. Die inhoud zou wel goed zijn, dat hadden de vorige afleveringen al wel bewezen. Maar wel over de andere toeschouwers. Ik ging eindelijk mensen zien (en spreken) die mijn mening (deels) zouden delen. Mensen van mijn generatie, zelfs wat jonger of wat ouder. Maar vooral van mijn generatie, met een vergelijkbare achtergrond of situatie. Maar niets was minder waar. Hoewel de zaal vol zat, voelde ik me nog steeds eenzaam. Mijn generatie en generation Z was amper aanwezig. Op het einde van de voorstelling en na de speeches van de wetenschappers in kwestie, ben ik in tranen uitgebarsten. Waar waren jullie, mijn leeftijdsgenoten? Wij zijn de volgende generatie van beleidsmakers en wetenschappers. Hoe komt het dat het jullie niet kan schelen waar onze Westerse maatschappij naar afglijdt? QR codes en 2G regels. What.The.Fuck. Raakt het jullie niet omdat je je QR code heel gemakkelijk kan laten scannen? Easy peasy, lemon sqeezy.

Laat me duidelijk zijn, ik ben géén anti-vaxer, geen ontkenner van het virus. En al zeker geen complot-wappie. Maar ik ben wél bezorgd, kritisch en ik geloof in fundamentele grondrechten als deel van onze democratische rechtstaat. Ik heb dan ook een aantal jaar geleden mijn studies als jurist afgerond en de woorden van mijn proffen, hét recht, en die fundamenten waarvoor in het verleden werd gestreden (met woord én daad), zijn me nog steeds heel dierbaar. Europa heeft verdragen afgesloten, regels gemaakt en elk land dat wilt toetreden, kan dit enkel wanneer ze kunnen aantonen dat de Europese waarden in hun maatschappij ook effectief worden nagestreefd. Ik leerde ook dat bepaalde rechten absoluut zijn. Dat hier nooit kan aan geraakt worden, door een medemens of door de overheid. Grondrechten beschermen tegen een overheid die "creatief naar oplossingen" zoekt, die in haar aanpak te veel overhelt naar "het doel heiligt de middelen".

En dat twee jaar geleden voor een bepaalde aanpak moest worden gekozen, omdat het snel moest gaan. Helemaal akkoord. Als je niet weet met wat je te maken hebt, moet je in crisis-modus. "Flatten the curve" was toen het motto. Onze buren, kennissen, vrienden in de zorg moesten gevrijwaard worden van het vieze, onbekende monster dat Covid-19 was. De eerste lijn mocht niet vallen. Logisch! Virologen mochten aandraven met hun cijfers, plannen van aanpak voorstellen en elke week werd er geschakeld in functie van de cijfers. Vervelend, maar begrijpelijk. Oog voor collateral damage van bepaalde maatregelen was er amper. Want die cijfers waren minder betrouwbaar en moeilijk te analyseren.

Ondertussen zijn we echter bijna twee jaar later. Is de focus van heel de (wetenschappelijk) wereld gericht op Covid-19. Worden er studies gepubliceerd, inzichten vergaard en krijgt men zicht op pijnpunten in de maatschappij.

Er kwam zelfs een "oplossing", the holy grail, onze ticket naar de vrijheid. Het vaccin. Gestoeld op een nieuwe, nooit eerder gebruikte techniek, mRNA. Weet jij wat mRNA is? Weet je hoe het werkt? Het vaccin kreeg een voorwaardelijke goedkeuring. Voorwaardelijk, want de testfase moet x aantal tijd blijven lopen. Dat zijn nu eenmaal de wetenschappelijke regels. Het vaccin zou ons "onbesmettelijk" maken, zou een groepsimmuniteit creëren als 70% van de bevolking het wilde proberen. Zeiden ze. Las ik op mijn vaccinatie uitnodiging. Toen er op dat moment wetenschappers, op kousenvoetjes overigens, probeerden te melden dat er nog te weinig data was om die stellingen te maken, werden ze weggelachen, niet meer uitgenodigd in tv studio's en zelfs ontslagen vanuit hun functie aan Hogescholen. Sam Brokken, zoek de naam eens op. Oh ja, hij is "gefact-checked". Door een eerstejaars student. Die rechtzaak loopt nog. Zij brachten namelijk het plan in gevaar, de weg naar de vrijheid.

Die vaccins blijken ondertussen toch niet het wondermiddel, dus grijpt de regering met haar tv-virologen, maar terug naar wat ze eerder deden. Lockdowns, sluitingen, social distancing. Want dat werkte zo goed, toch? Ondertussen is hun arsenaal aan tactieken ook uitgebreid. Manipulatie van de vaccinweigeraars, het schaamtelijk uitschot van de maatschappij. Want het vaccin werkt. Echt geloof ons nu, het werkt. En denk maar niet te veel na over lange termijn gevolgen, over kosten-baten.

Het Covid Safe Ticket, of het vaccinatiepaspoort, is het grootste misbaksel in de geschiedenis van Europa sinds de wereldoorlogen. Wat bedoeld was om vrij verkeer van mensen binnen de EU te garanderen, wordt nu ingezet om mensen uit te sluiten en onder druk te zetten om een vaccin te nemen waarvan de effectiviteit heel dubieus blijkt. Desalniettemin, moeten mensen bewijzen dat ze op café of restaurant mogen, met hun zoon of dochter niet meer naar de binnenspeeltuin kunnen, en kleden ze ondertussen hun kleuter om in de vrieskoude na de zwemles, mogen niet naar de aankomst van Sinterklaas, niet naar een pretpark, niet naar een evenement, niet naar musea, niet naar de bioscoop, verliezen zelfs hun werk, enz. Je kiest er zelf voor, zeg je? Wanneer kiest een mens ooit voor discriminatie? De groene schermpjes zijn ook enkel maar groen omdat de massa hierin meegaat. Het maakt niet uit of je gevaccineerd of ongevaccineerd bent. Je blijft besmettelijk. Die groepsimmuniteit hebben we in Vlaanderen, na 90%, nog steeds niet bereikt. Die gaan we ook niet bereiken. Het virus is ons te slim af. Ik las ook dat vaccineren tijdens een epidemie niet helpt. Het virus kan snel muteren naar nieuwe varianten omdat de virus circulatie onder de bevolking te groot is. Of zoiets. Ik ben geen expert, maar klinkt logisch toch? Logischer dan een 2G-regel bijvoorbeeld. Ik zwijg dan nog over de privacy impact van zulke QR codes. Dat is al helemaal mijn expertise niet en ik deel zelf ook vlijtig op social media, koop online met mijn creditcard en gebruik locatievoorzieningen op mijn smartphone.

Mijn hart knijpt dan ook elke keer samen als ik nu bekende nieuws sites open. "Ongevaccineerd(en)", het is haast een scheldwoord geworden. De polls op HLN zijn om te wenen. "Wat vind jij, moet er een lockdown komen voor niet-gevaccineerden?" Aanzetten tot haat, tot discriminatie, is dat niet strafbaar? Ik walg van Oostenrijk en hun aanpak. Alsof ze niet beter weten. Zonder te willen gaan naar een vergelijking met de holocaust in de jaren '30 want daar zitten we - gelukkig - mijlenver van, begon het toen ook met een volmachtregering. Met een eenzijdige wetenschappelijke visie, met censuur, met uitsluiten, met buren en werkgevers die druk legden, gingen klikken,... met vrienden die hun kop in het warme zand staken en niet opkeken uit hun bord terwijl hun medemens van buiten naar binnen keek.

Het is tijd. Tijd om je mond open te trekken, om te zeggen wat je denkt, om te vragen voor een andere, onderbouwde en objectieve aanpak. Tijd om niet meer op restaurant te gaan als die vriend of dat familielid niet mee mag. Tijd om die QR codes te laten voor wat ze zijn. Puntjes op je smartphone scherm. Geef het geen macht over je vrijheid. Je bent vrij omdat je een mens in onze maatschappij bent, niet omdat je een QR code kan tonen. En vraag ik dan misschien veel, te veel? Dat kan. Maar dat is mijn mening. En ik geloof in de kracht van het woord en van de massa.

Ik ben ook een moeder en ik denk aan de toekomst van mijn jongens. Ik zal nooit toelaten dat mijn kind proefkonijn wordt voor een maatregel waarvan de effectiviteit niet wetenschappelijk onderbouwd is en waarvan de kosten-baten analyse niet of heel gebrekkig werd gemaakt. Hier is zelfs de kinderrechtencommissaris het met me eens.

Ik geloof dat we aan een keerpunt zijn in onze geschiedenis. En wij kunnen kiezen hoe onze toekomst, de maatschappij voor onze kinderen er uit ziet. Angstig voor een virus, angstig voor elkaar, angstig voor een overheid en haar boetes, of hoopvol, waar mensen samen zoeken naar een nieuwe aanpak. Naar een nieuwe manier van samen-zijn en een nieuwe manier van beleid maken. Hoe die toekomst er precies uitziet, weet ik ook niet. Maar dat ik een andere richting uitwil dan de koers die we nu bevaren, weet ik héél zeker.

Zij die met mij willen praten, willen ventileren, naar mij willen uitreiken, in discussie willen gaan, mijn (virtuele) deur staat open. Voor iedereen. Altijd en eeuwig.

X

Enya, geboren in 1992 en tot op heden niet gevaccineerd tegen Covid-19.

DISCLAIMER: Dit is mijn mening, mijn ervaring. Geen absolute waarheid. Ik ben geen wetenschapper, ik ben geen viroloog. Ik ben van opleiding jurist, ik ben moeder, echtgenote en collega. Ik kan denken, maar kan ook fouten maken in mijn redenering. Dat kan want fouten maken is menselijk.