In hem is kracht

Kracht. een woord met zoveel lagen, zoveel facetten. En vanaf nu voor altijd voor mijn kindje, want ’in hem is kracht’.

Het moment dat ik me realiseerde dat ik een donkergrijze post partum wolk ervoer, was niet midden in die storm. Het was pas later. Toen ik het een naam durfde te geven, het onder ogen durfde te komen. Ik voelde me niet goed, niet de blije moeder met haar sappige, roze baby. Het was allemaal niet oké, ver van oké zelfs. Hoe kon ik terug? Gewoon resetten? Af van dat torenhoge schuldgevoel?

Lang heb ik gedacht, en het was een hele stiekeme, gemene gedachte, dat wanneer ik niet vanaf dag 0 de mama kon zijn voor Ezra die hij verdiende, ik geen recht had op een tweede kindje. Dat dat mijn straf was. Een kaart die het lot me had toebedeeld.

Hoe kan je anders? Als je weet dat mama’s die postpartum depressies hadden, een veel hogere kans hebben om het ook een tweede keer te ervaren. Hoe kon ik mijn tweede kindje, Yannick en Ezra dat aandoen? Dat ik weer een schim zou worden van de vrouw die ik ervoor was. Verre van perfect, twijfelend en een emotioneel wrak.

Maar een hartewens zou geen hartewens zijn als ze niet de sterkste magie bevatte, de sterkste kracht bevatte. Een wens die fundamenten overhoop haalt en er nieuwe voor je bouwt, op pure innerlijke kracht.

Boaz, lieve kleine man, jij bent mama’s hartewens. Want in jou en door jou vond ik de kracht. De kracht om toch iets anders te kiezen en mijn lot te tarten.

Want of die wolk deze keer poederroze, grijs of zwart wordt, ‘in hem is kracht’.