De kleine gelukjes

Ik ging vandaag op bezoek bij een lieve vriendin. Pas bevallen van een wolk van een dochter. Want laat je niets wijsmaken, ook na 8 weken ben je maar pas bevallen. Als je geluk hebt, begin je dan net een beetje een nieuwe routine te vinden. Eentje met een baby erin.

Je denkt net te herkennen welk huiltje wat betekent. Dat was verzekerd het pamper huiltje! Of toch niet?

We hadden het over bevallen, over nachtbraken, over huilmomentjes van groot en klein, over eenzame momenten, over loslaten, over wat nu weeral genieten is, over grootouders en eten uit de diepvries. We hadden het over zorgen voor en weinig terug krijgen.

En over de kleine gelukjes.

Een vlotte (borst)voedingsessie.

Een dutje van meer dan 20 minuten.

Een warme kop koffie.

Een eerste glimlachje.

Een verwonderde blik naar het parkmobieltje. Een korte wandeling, genietend van de herfstzon. Een rustig moment aan tafel. Een babbel met een andere volwassene.

Een heerlijk warme douche terwijl je baby slaapt.

De kraamzorg die strijkt én het avondeten kookt. Een nieuwe baby outfit die lijkt te passen.

Een nacht zonder klustermomentjes. Een boertje zonder kots.

Een avond waar manlief een uur vroeger thuis is.

Een bevestigd bezoek aan Kind & Gezin. Ja, de baby zit op de curve.

Een vriendin die op bezoek komt. In het midden van de week. Terwijl iedereen werkt.

Een vriendin die ziet hoe goed je bezig bent.

Er zijn zoveel kleine momentjes. Zoveel kleine gelukjes. En ik hoop oprecht dat de optelsom van deze momentjes alle kersverse mama’s door die eerste weken van voeden, verschonen, voeden, troosten en nog eens verschonen sleept. Dat het die momentjes zijn die we later herinneren en waardoor we tegen nieuwe mama’s zeggen, “Geniet ervan”. Zoveel als je zelf voelt dat je kan.

Enya